مثل همیشه بود ، کمی دلفریب تر

با گونه های قرمز از سیب سیب تر

زلف اش هنوز مثل شب غم دراز بود

چشم اش شبیه معجزه ،شاید عجیب تر

یک گوشه لم زدم به غزلهای کهنه ام

مثل غروب یخ زده حتی غریب تر

گفتم خدا کند که بمیرم چه فایده...

هر روز می شود دل من بی نصیب تر

سهم من از خودش فقط این پاره پوره هاست

این شعرهای از خود من ناشکیب تر

اصلا آهای ...پای خودت را بکش کنار

ای قلب صاب مرده ی از من غریب تر***

حافظ خودش به گوشه ی چشمی ز دست رفت

حالا شدی تو   از خود حافظ ادیب تر؟؟!!

انگار خل شدی ..برو بابا دلت خوش است

یک ذره مرد باش ..کمی هم نجیب تر

چشم ام که باز شد ...غزلم را تمام کرد

مثل همیشه بود کمی .....دلفریب تر

*** واژه قلب صاب مرده _ برگرفته از شعری از شاعره توانمند سرکار خانم سمیه رسولی( ضمن کسب اجازه)

مهدی صفی یاری هشتم آبان هشتاد و هفت